VILLA GRANVILLE (E)
Parklaan 95 Granville
Parklaan 95. Gebouwd in 1916 voor sigarenfabrikant Remi Mignot. Architect Joseph Cuypers. In de architectuur zijn elementen van de chaletstijl verwerkt. Granville (Normandië) is de geboorteplaats van de grootvader van Remi. Bij de laatste restauratie is het oorspronkelijke (parklaan) groen weer gebruikt. Op de plek van de vroegere tennisbaan staat nu een groot kunstwerk van Armando. Het perceel is omsloten door grachten. Aan de kant van de Fazantlaan stroomt hier de Lakerloop en bevind zich de schuur die een landelijke uitstraling heeft.
Een stukje geschiedenis
(artikel van Maria Stokkermans in 3T-magazine 2012)
Waar nu het Eindhovense Villapark ligt graasden ruim een eeuw geleden nog koeien en bewerkten boeren hun akkers. Dit landelijke gebied strekte zich uit over het grondgebied van de toen nog zelfstandige dorpen Stratum en Tongelre. Het daartussendoor stromende beekje de Laak vormde de dorpsgrens.
Het stadsbestuur van Eindhoven had wel industriële groeiambities, maar Tongelre hield de boot af en verkoos de landelijke rust en het groen boven werkgelegenheid. Uiteindelijk waren het de fabrikanten die hier kwamen wonen. Rust en ruimte was in die dagen voor fabrikanten en hun gezinnen zeer aantrekkelijk om te ontvluchten aan de drukte en het lawaai dat de productie van hout, linnen, sigaren etc. met zich meebracht. Rond 1907 werd op initiatief van onder andere Anton Philips een brug over de Dommel gebouwd. Hierdoor werd het gebied ontsloten.
Voor een interview over het pand Huize ‘Granville’, Parklaan 95, konden wij terecht bij mevrouw Marianne Mignot, dochter van Frank Mignot en algemeen directeur van Mignot & de Block B.V. Hier volgt haar verhaal.
Sigarenfabrikant Mignot
“Huize ‘Granville’ werd in 1916 in opdracht van sigarenfabrikant Remi Mignot gebouwd. Het bedrijf bestond toen al bijna zestig jaar. In 1858 namelijk richtte de vader van Remi, Adolphe John Mignot (samen met zijn zwager Alexander de Bloek) de firma Mignot & de Block op en begon als eerste met de fabrieksmatige productie van sigaren.
Tot dan toe was sigaren maken een huisvlijt. Het bekendste merk was Senator.
Vanaf 1911 kwamen daar de sigaretten bij, o.a. de merken Hunter (met als reclameslogan “Ha, Heerlijk, Hunter!”), King’s Cross waarvan een grote reclame op de gevel van de fabriek stond en Miss Blanche.
1902 plakkerij sigaren Mignot
In 1944 startten we met het maken van de sigarettenvloeitjes onder de merknaam: Mascotte. De zoon van Remi, Frank Mignot, was inmiddels in 1934 in de zaak gekomen.
In 1969 werd de sigaren- en sigaretten poot verkocht aan Philip Morris.
Veel oud-Eindhovenaren herinneren zich de fabriek aan de Kanaalstraat nog wel. In 1982 werd die gesloopt. Daar staat nu het kantoor van De Lage Landen op het Mignot en de Block Plein. De Mascottevloeitjes hebben we gehouden en die maken we nog steeds. Het bedrijf bestaat inmiddels 154 jaar!”
Huize ‘Granville’
Het landhuis dateert uit 1916 en werd in opdracht van sigarenfabrikant Remi Mignot gebouwd naar een ontwerp van architect Joseph Cuypers uit Amsterdam.
De villa kreeg de naam “Granville”, de plaats in Normandië waar Marianne’s betovergrootvader vandaan kwam voordat hij naar Amerika emigreerde.
Die naam staat aan weerszijden op de poorten aan de straat vermeld. De eerstesteenlegging (in de achtergevel van de villa gemetseld) vond plaats op 9 mei 1916.
De riante villa is zeer ruim van opzet. Het portaal loopt over in een royale hal waarop een groot trappenhuis uitkomt. Het echtpaar Remi en Nathalie Mignot betrok de villa ‘Granville’ met zeven kinderen, inwonend personeel en dan was er nog een logeerkamer.
Haar grootvader Remi was niet alleen fabrikant, maar zette zich ook in voor de gemeenschap. Zo schonk hij aan de gemeente Eindhoven een stuk grond op voorwaarde dat het nooit bebouwd zou worden: het Mignotveldje. In het plantsoen werd op moederdag 1956 een momument onthuld als eerbetoon aan de vrouw in oorlogstijd. Het is gemaakt door Marianne’s oom Willy Mignot en heeft als tekst’ 1940-1944 in trouw onwrikbaar schraagden zij de weerstand’.
Na het overlijden van Frank Mignot, die met zijn familie al die jaren in ‘Granville’ is blijven wonen, kwam het pand begin 2004 vrij.
“Onze bedoeling was de woonhuisfunctie zo lang mogelijk voor de buurt te behouden. Het bleek echter veel te groot voor bewoning door éèn familie. Toen hebben we gekeken of er appartementen in gemaakt konden worden. Als we al een vergunning zouden krijgen, het huis is immers Rijksmonument, zou je het pand dan totaal beschadigen, met name.door de teloorgang van het prachtige centrale trappenhuis. Uiteindelijk hebben we dus na vijf jaar tijdelijke ontheffing van woonbestemming via een langdurige en lastige procedure bij de gemeente permanente ontheffing gekregen.
Nu is er veel bedrijvigheid want er is een nieuwe huurder: ABNAMRO MeesPierson private banking gaat zich in de zomer tegenover Frans van Lanschot Bankiers De enorme tuin, ca 1 hectare groot, werd ontworpen en aangelegd door tuinarchitect Juchum uit Woensel. De tuin liep door tot aan de Fazantlaan, het huisje achterin was de garage die in 1919 werd gebouwd.“
En ja … de tuin van Mignot werd doorsneden door het riviertje de Laak, waar de wijk Lakerlopen naar genoemd is. Door rondom zijn perceel een gracht te laten graven werd de loop van het riviertje verlegd.
Later werd het water van de Laak afgevoerd door een rioleringsbuis onder de Fazantlaan. Zoals vroeger gebruikelijk hadden we een grote moestuin, waar groenten voor eigen gebruik werden verbouwd. Behalve de gebruikelijke sla, tomaten, boontjes etc. herinnert Marianne zich nog de asperges.
Er was ook een tennisbaan waar haar moeder tot haar 88ste tenniste. Voor onwillige cliënten van de fysiotherapeut van ‘Dommelhoef was een blik uit het raam naar buurvrouw Mignot voldoende om hen te motiveren. Haar grootvader Remi was niet alleen fabrikant, maar zette zich ook in voor de gemeenschap. Zo schonk hij aan de gemeente Eindhoven een stuk grond op voorwaarde dat het nooit bebouwd zou worden: het Mignotveldje. In het plantsoen werd op moederdag 1956 een momument onthuld als eerbetoon aan de vrouw in oorlogstijd. Het is gemaakt door Marianne’s oom Willy Mignot en heeft als tekst’ 1940-1944 in trouw onwrikbaar schraagden zij de weerstand’. Na het overlijden van Frank Mignot, die met zijn familie al die jaren in ‘Granville’ is blijven wonen, kwam het pand begin 2004 vrij.
“Onze bedoeling was de woonhuisfunctie zo lang mogelijk voor de buurt te behouden. Het bleek echter veel te groot voor bewoning door éèn familie. Toen hebben we gekeken of er appartementen in gemaakt konden worden. Als we al een vergunning zouden krijgen, het huis is immers Rijksmonument, zou je het pand dan totaal beschadigen, met name door de teloorgang van het prachtige centrale trappenhuis.
Uiteindelijk hebben we dus na vijf jaar tijdelijke ontheffing van woonbestemming via een langdurige en lastige procedure bij de gemeente permanente ontheffing gekregen. Nu is er veel bedrijvigheid want er is een nieuwe huurder: ABNAMRO MeesPierson private banking gaat zich in de zomer tegenover Frans van Lanschot Bankiers vestigen.“
We danken Marianne voor dit interessante gesprek en wensen haar succes met de voortzetting van de familietraditie.
Maria Stokkermans